تأثیر برنامه ی تمرین در آب بر سطوح کورتیزول و tgf-β بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

زمینه و هدف: تعیین تأثیر برنامه ی تمرین در آب، بر سطوح کورتیزول وtgf-β در مردان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس می باشد. مواد و روش ها: تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی و کاربردی با طرح پیش آزمون و پس آزمون می باشد. جامعه ی آماری این پژوهش، شامل بیماران مرد مبتلا به ms مراجعه کننده به مطب خصوصی پزشک متخصص مغز و اعصاب در شهر مشهد می باشد که از این بین 30 نفر انتخاب شده و به صورت تصادفی به دو گروه (کنترل و تجربی) تقسیم شده اند. برنامه ی تمرینی گروه تجربی، شامل 24 جلسه ی 40 دقیقه ای تمرین هوازی در آب به مدت هشت هفته و با تواتر 3 بار در هفته بوده است. به طوری که بر طبق اصل اضافه بار، بعد از هر هشت جلسه، 10 دقیقه به زمان جلسه ی تمرینی اضافه شده است. قبل و بعد از انجام برنامه ی تمرینی خون گیری از آزمودنی ها که شامل متغیرهای کوتیزول و tgf-β می باشد انجام شده است. تحلیل داده-ها با استفاده از آزمون t مستقل (تفاوت بین گروهی) و آزمون t همبسته (تفاوت درون گروهی) درسطح 05/0≥p صورت گرفته است. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد بین دو گروه، در سطوح کورتیزول تفاوت معنی دار بود (001/0 p=)؛ به نحوی که تمرین موجب کاهش معنی دار این فاکتور شد و علیرغم کاهش در سطح tgf-β تفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد (09/0p=). نتیجه گیری: نتایج نشان داده بیماران مبتلا بهms برای بهبود عملکرد سیستم ایمنی خود، می توانند با کاهش در سطوح tgf- به واسطه ی شرکت در تمرین هوازی در آب، البته با یک دوره ی تمرینی طولانی تر سود ببرند.